Jest uniwersalnym nawozem przeznaczonym do nawożenia przedsiewnego jak i pogłównego w uprawach polowych, szklarniowych, pod osłonami i w ogródkach przydomowych. Posiada wszystkie makro- i mikroelementy w zrównoważonych stosunkach, koniecznych do korzystnego wzrostu i rozwoju roślin. Zawarte w nawozie prosto przyswajalne elementy pokarmowe gwarantują uzyskanie wysokich plonów o dobrej jakości. Azofoska nie posiada w swoim składzie chlorków, co stanowi o jej uniwersalności, gdyż niemało roślin uprawnych jest wrażliwych na podwyższone stężenie chlorków w podłożu. Dodatkowym atutem Azofoski jest to, że występuje zarówno w postaci pylistej, jak i granulowanej, co powoduje, iż można dobrać jej formę w zależności od potrzeb.
Sposób stosowania:
detale dotyczące sposobu wykorzystywania są podane na każdym opakowaniu i ulotce w szczególnie dostępny sposób.
Skład nawozu
Azofoska gromadzi trzy podstawowe makroskładniki w stosunku 1(N): 0,5(P2O5): 1,4(K2O). Poza nielicznymi wyjątkami, rośliny pobierają najwięcej potasu, wykazując jednocześnie najmniejsze zapotrzebowanie na fosfor. Najczęściej potrzeby pokarmowe roślin względem azotu stanowią 60-80 % niezbędnej dawki potasu.
Z punktu widzenia żywienia roślin relacje między pierwszoplanowymi makroskładnikami w Azofosce są adekwatne. Względnie szeroka zawartość azotu w nawozie sprawia, że Azofoska jest charakterystycznym nawozem wiosennym.
W Azofosce zawarte są nad wyraz ważne, niejednokrotnie niedoceniane, drugoplanowe elementy pokarmowe, a mianowicie magnez (MgO) i siarka (S). W ostatnich latach na nowo odkryto magnez, jako składnik, którego występowanie w diecie człowieka jest często niewystarczająca co ma szczególne znaczenie w uprawie warzyw i owoców.
Siarka jest pierwiastkiem odpowiedzialnym w roślinie między innymi za tworzenie białek. Rośliny poprawnie odżywione siarką zawierają mniej krzywdzących dla człowieka azotanów i azotynów (szczególnie ważna w uprawie warzyw i owoców) i wykazują mniejszą podatność na choroby i atak szkodników. Niezwykle szerokie zapotrzebowanie na siarkę wykazują rośliny kapustne, cebula i czosnek.
Nawóz ma w swym składzie pakiet sześciu mikroelementów (żelazo, mangan, miedź, cynk, bor i molibden), a to z kolei powoduje, iż Azofoska z powodzeniem może być stosowana także w warunkach braku nawożenia obornikiem.
Formy elementów pokarmowych
O wartości nawozu decydują nie tylko relacje pomiędzy składnikami pokarmowymi, lecz także formy w jakich znajdują się poszczególne pierwiastki. Najważniejszym kryterium jest rozpuszczalność w roztworze glebowym, która decyduje o możliwości pobranie danego składnika poprzez roślinę. Pokaźna jest ponadto podatność danego związku na uwstecznianie, czyli przechodzenie w formy nieprzyswajalne dla roślin.
W Azofosce wszystkie elementy pokarmowe występują w związkachprzystępnych już w krótkim okresie po zastosowaniu. Nawóz zawiera azot (podstawowy element decydujący o wzroście) w dwóch formach, a mianowicie wolnodziałającej (wiązanej w glebie) i szybkodziałającej (słabiej wiązanej w glebie).
Taka formulacja nawozu decyduje o uniwersalności Azofoski i możliwości stosowania przedsiewnego (przedwegetacyjnego), a także pogłównego (po siewie lub sadzeniu roślin).
Nawożenie przedwegetacyjne wymaga wymieszania nawozu z glebą. Zabieg taki należy wykonać z dwóch powodów. Po pierwsze żeby uniknąć lotnych strat azotu (wolnodziałająca forma), a po drugie po to, by równomiernie rozmieścić komponenty pokarmowe w strefie wzrostu systemu korzeniowego rośliny.
Pierwiastkiem, który wykazuje niezwykle słabe zdolności do przemieszczania się w głąb gleby jest fosfor. Pozostawiony na powierzchni gleby słabo przemieszcza się do jej głębszych warstw. W nawożeniu element ten sprawia pokaźne problemy, gdyż związki fosforu łatwo ulegają w glebie uwstecznianiu (przechodzą w związki trudno przystępne dla roślin), co sprawia,zastosowanie fosforu poprzez rośliny może być śladowe. W Azofosce fosfor występuje w formie związku o wielkiej rozpuszczalności, zaliczanego do szybkodziałających idostępnych dla roślin nośników fosforu. Dodatkowo jon amonowy (wolnodziałająca postać azotu) zawarty w nawozie rozszerza dostępność dla roślin trudno rozpuszczalnych związków fosforu obecnych w glebie.
Znana jest wrażliwość niektórych gatunków na obecność chloru w strefie korzenienia się rośliny. Do nad wyraz wrażliwych zalicza się rośliny psiankowate (pomidor, papryka, ziemniak), większość krzewów i drzew owocowych, a także cebulę. Wbrew temu co się powszechnie sądzi, problem destrukcyjność chloru wynika nie tyle z depresji plonu,jednoczy się z pogorszeniem jakości zbiorów, zwłaszcza zdolności do przechowywania. Pod tym względem Azofoska jest nawozem w całości bezpiecznym, ponieważ nie mieści w swoim składzie chlorków, a jedynymi źródłami potasu i magnezu są formy siarczanowe. Występowanie w nawozie siarczanów ma jeszcze jedną ważną zaletę. Z Azofoską dostarczamy roślinom siarkę, której niedobory są coraz częściej obserwowane jeszcze w ogrodach. Warto podkreślić, iż rośliny pobierają siarkę w takiej formie jaka obecna jest w Azofosce.
Źródłem mikroelementów w nawozie są tzw. Sole technologiczne, czyli związki prosto przyswajalne dla roślin.
Azofoska
NAWÓZ WE
Nawóz NPK (MgO + SO3) 13,6 – 6,4 – 19,1 (4,5 + 23,0) z borem, miedzią, żelazem, manganem, molibdenem, cynkiem.
Skład nawozu: 13,6% (N) azot całkowity; 5,5% (N) azot azotanowy; 8,1% (N) azot amonowy; 6,4% (P2O5) pięciotlenek fosforu rozpuszczalny w obojętnym roztworze cytrynianu amonu i wodzie, 4,2% (P2O5) pięciotlenek fosforu rozpuszczalny w wodzie; 19,1% (K2O) tlenek potasu rozpuszczalny w wodzie; 4,5% (MgO) tlenek magnezu całkowity; 23,0% (SO3) trójtlenek siarki całkowity; 0,045% (B) bor całkowity; 0,18% (Cu) miedź kompletna; 0,17% (Fe) żelazo całkowite; 0,27% (Mn) mangan całkowity; 0,04% (Mo) molibden całkowity; 0,045% (Zn) cynk całkowity.
Zawartość chlorków (Cl) nie więcej niżeli 0,4%.
